Να σταματά ποιος ξέρει αυτό το χέρι,
μαύρο φαρί πες μου γι’ αυτούς που έχεις φέρει
το πρόσωπο φιλάω σαν τον σταυρό,
σάβανο η σκόνη απάνω τους μεταξωτό.

Τους χάιδεψε η φωτιά και στο καρτέρι
ούτε που είδα ποιο τους σκότωσε μαχαίρι
πάψε μόνο με νοιάζει όσο ζω
το μοιρολόι μου νερό να κάνω να το πιω.

Κι αν είναι αλήθεια όσα έχω ζήσει
θέλει το σώμα σου η σελήνη να γεμίσει
θαρρείς κι εσύ πως ράβεται η ψυχή
με το βελόνι μες το σώμα πριν αγαπηθεί.