Έχει απόψε ο ουρανός μου χρώμα πορφυρό
δως το χέρι σου και πάμε ως τον ουρανό.
Χρυσοστόλιστη η ματιά σου χείλη σαν φωτιά
μη μου φύγεις και μ’ αφήσεις μόνη ξαφνικά.

Δεν αντέχω το σκοτάδι μέσα στη ψυχή
δες τα χρόνια μας πως φεύγουν θέλω να ‘σαι εκεί.
Σαν ποτάμι που κυλάει είναι η ζωή
να ξέρεις πως υπάρχω και πως σ’ αγαπώ πολύ.

Έχει απόψε ο λογισμός μου σύννεφα παντού
το φεγγάρι ξεπροβάλει μέσα από το νου.
Κράτα μου σφιχτά το χέρι για άλλη μια ζωή
όλα είμαι εγώ για σένα και για μένα εσύ.

Δεν αντέχω το σκοτάδι μέσα στη ψυχή
δες τα χρόνια μας πως φεύγουν θέλω να ‘σαι εκεί.
Σαν ποτάμι που κυλάει είναι η ζωή
να ξέρεις πως υπάρχω και πως σ’ αγαπώ πολύ.