Σαν έργο μοιάζουν του Τσαρούχη σκοτεινό
κάτι εργάτες στα παλιά τα καφενεία
πίνουνε τσίπουρο χωρίς μεζέ φτηνό
και βλαστημάνε την πουτάνα κοινωνία.

Μισό φεγγάρι που χαράζει φτισικό
κι η μοίρα κόβει την κλωστή στη κουβαρίστρα
η νύχτα κρύβει το μεγάλο μυστικό
σαν κορυφαία του χορού μοιρολογίστρα.

Παίζουνε στοίχημα παρτίδα του χαμού
σκιάχτρα που άφησε απ΄ έξω η ιστορία
λόγια χιλιόμετρα που παν του σκοτωμού
κι έγινε πράξη και ποινή η θεωρία.

Μοιάζουν ακίνητοι κι ωστόσο εκκρεμείς
και στο ρολόι καρφωμένη η ώρα μία
είναι τα όνειρα ομάδα ευπαθής
που τη σκαπούλαρε φτηνά στη πανδημία.

Κάνουνε σχέδια και ρίχνουν τα χαρτιά
κι έχουνε βάλει στη ζωή τους τώρα στόχο
τσιγάρα ανάβουνε φωτιά με τη φωτιά
και λογαριάζουνε χωρίς τον ξενοδόχο.

Η ώρα πέρασε σαν άνεργη ζωή
και τα χαράματα θα ξαναρθεί κι εκείνος
ψάχνει στ' αζήτητα μια άσωτη ψυχή
κλόουν ντυμένος βασιλιάς και αρλεκίνος.