Είσαι μικρό μελαχροινό, τσαχπίνικο, τα δυο σου μαύρα μάτια,
όποιον θα δούνε μόρτικα, μελαχροινό, τον κάνουνε κομμάτια.

Είσαι παραπονιάρικο, μελαχροινό, κανένα δεν κοιτάζεις
κι όλοι με σένα τα `χουνε, γιατί δεν τους πειράζεις,

Τα τρυφερά χειλάκια σου, μελαχροινό, και τ’ άσπρο σου χεράκι,
όλα αυτά μικρούλα μου, μελαχροινό, μ’ λειωνούν κι εχώ μεράκι.

Περνάς και δε με χαιρετάς, μελαχροινό, γιατί δε με γνωρίζεις
και ντρέπουμαι να σου το πω, μελαχροινό, γιατ’ έμαθα πως βρίζεις.