Ότι θυμάμαι από σένα
είναι η βροχή τις Κυριακές
γυρνούσες πάντα σαν τα τραίνα
κι έφευγες δίχως ενοχές.

Ίσως να άλλαξε η ζωή μου
ίσως να άλλαξα κι εγώ
μα το παιδί που σ’ αγαπούσε
είναι στιγμές που νοσταλγώ.

Πάντα ζητούσες κάτι άλλο
έψαχνες μια καινούρια αρχή
κι όλο σε μένανε γυρνούσες
τις Κυριακές με τη βροχή.

Πάντα ζητούσες κάτι άλλο
κι έφευγες πάντα μακριά
κι όλο σε μένανε γυρνούσες
με τα σπασμένα σου φτερά.

Ότι θυμάμαι από σένα
είναι ένας έρωτας παλιός
που όλα τα ‘χαμε προβλέψει
μα όλα ήρθανε αλλιώς.

Τώρα τις νύχτες δεν φοβάμαι
έχω περάσει πια πολλά
ξέρεις ακόμα σε θυμάμαι
το δάκρυ μου όμως δεν κυλά.

Πάντα ζητούσες κάτι άλλο
έψαχνες μια καινούρια αρχή
κι όλο σε μένανε γυρνούσες
τις Κυριακές με τη βροχή.

Πάντα ζητούσες κάτι άλλο
κι έφευγες πάντα μακριά
κι όλο σε μένανε γυρνούσες
με τα σπασμένα σου φτερά.