Εγώ ‘μαι σαν το χάραμα
που δεν ξεκαθαρίζεις
Κι αν κάμει ήλιο η συννεφιά
η μέρα δεν γνωρίζεις

Εγώ αγαπώ το χάραμα
Γιατί μου δίνει ελπίδα
Κι ας ξεγελά καμιά φορά
Η πρώτη ψιχαλίδα