Από τα δέντρα πιάνομαι
Απ’ τα βουνά κρατιέμαι
Μπρός σ’ ανηφόρια απάτητα
Απ’ την αρχή γεννιέμαι
Σε μονοπάτια αδιάβατα
Βρίσκω τη λύτρωση μου
και στ’ ουρανού τα χρώματα
Ξοδεύω τη ζωή μου

Μέσα σε λίμνες χάνομαι
Σε θάλασσες ξενιέμαι
Ωκεανούς απέραντους
Διψώ και τυραννιέμαι
Μέσα σε βάρκες με κουπιά
Γυρνάω τις φεγγαράδες
και στου βυθού τα κύματα
Φτιάχνω όμορφες καντάδες

Τις πολιτείες βαρέθηκα,
Τα πλούτη τους ανθρώπους,
Που σιωπηλοί γυρεύουνε
Να βρουν το λυτρωμό τους
Πόσα καράβιαα μίσεψαν
Στη μέση του πελάγους
Πόσες ψυχές γλυστρήσανε
Στη πίσσα της ασφάλτου

Γυρεύω την αλήθεια μου
Στα σύνορα του κόσμου
Μήπως και βρώ τα βήματα
Μήπως και βρώ το φως μου
Γύρω μου χίλια πρόσωπα
Μα εγώ βαδίζω μόνος
Αφού ότι ερωτεύτηκα
Μου το κλέψε ο χρόνος

Τις πολιτείες βαρέθηκα,
Τα πλούτη τους ανθρώπους,
Που σιωπηλοί γυρεύουνε
Να βρουν το λυτρωμό τους
Πόσα καράβιαα μίσεψαν
Στη μέση του πελάγους
Πόσες ψυχές γλυστρήσανε
Στη πίσσα της ασφάλτου