Αυτοί που με αγάπησαν
ποιος ξέρει που σταθήκαν
το δρόμο για τον γυρισμό
ποτέ δεν ξαναβρήκαν.

Που πήγανε οι φίλοι μου
οι Μάηδες κι οι ήλιοι μου.

Για τη μικρή μου τη Φιλιώ
ένα φιλί θα στείλω
να σμίξουνε τα χείλη μας
σα δαγκωμένο μήλο.

Έχασα τις αγάπες μου
το φως των οματιών μου
η μάνα κλαίει ένα γιο
κι εγώ τον αδερφό μου.

Εγώ δεν έχω πια βοριά
κατάρτι να μου σπάσεις
ούτε πανιά μου άφησες
να τ’ αποκουρελιάσεις.

Από πελάγου και στεριά
βοριά μου με χτυπούσες
δεν πρόφτασα να μάζευα
αγάπες που σκορπούσες.

Μες στο βαθύ το πέλαγο
ξυλάρμενο οδεύω
ούτε λιμάνι πάω να βρω
ούτε χαρές γυρεύω