Τα μάτια σου χαράζουν,
Ένα γλυκό πρωινό,
Το βλέμμα σου γεμίζει,
Τ’ ατέλειωτο κενό.

Ξέχασες πως για μένα,
Είσαι αξέχαστος,
Και που δε σ’ έχω ακόμα,
Είναι βαθύς καημός.

Άσε την λύπη τώρα,
Έχεις χρυσή καρδιά,
Δες της ζωής τα δώρα,
Που σου γελάν ξανά.

Είν’ η ζωή ωραία,
Όταν χαμογελάς,
Μη μου στεναχωριέσαι,
Αν ξέρεις ν’ αγαπάς,
Μη μου στεναχωριέσαι,
Αν ξέρεις ν’ αγαπάς.

Κοίτα με λίγο ακόμα,
Νιώσε με μια στιγμή,
Όσα κι αν σου χρωστάω,
Κάνε υπομονή.

Όσο κι αν δε σε βλέπω,
Είσαι διαρκώς εδώ,
Κι ένα ζεστό σου χάδι,
Σαν θησαυρό κρατώ.

Άσε την λύπη τώρα,
Έχεις χρυσή καρδιά,
Δες της ζωής τα δώρα,
Που σου γελάν ξανά.

Είν’ η ζωή ωραία,
Όταν χαμογελάς,
Μη μου στεναχωριέσαι,
Αν ξέρεις ν’ αγαπάς,
Μη μου στεναχωριέσαι,
Αν ξέρεις ν’ αγαπάς.