Την Πηνελόπη θέλω χρόνια να πετύχω
και στο κατώφλι του σπιτιού μου να ‘ναι εκεί.
Ζεστό φαΐ από τα χέρια της, πλυμένο ρούχο
σημαία την έκανα κι η εικόνα ακριβή.

Να ελευθερώνομαι και πάλι να με δένεις
σ’ ένα κατάρτι που το λένε υπομονή.
Ποιος Οδυσσέας λες πως είσαι και που μένεις
δεν είδα εγώ ποτέ να γύρισε κανείς.

Έχουμε φτιάξει μια Οδύσσεια που μπατάρει
πετάει στα σύννεφα και μπάζει από παντού.
Τρέμω συνέχεια μην με πάρουνε χαμπάρι
πως είμαι εδώ, μα πάντα κάπου αλλού.

Στη σκέψη πως μια μέρα θα σε φτάσω
κάνω τις θάλασσες στεριές να μην αργώ.
Κουπιά τους φόβους μου για να τους ξεπεράσω
τώρα που όλα έχουνε νόημα και σκοπό.

Κάποια σειρήνα πάλι σου ΄κλεισε τους δρόμους
και τραγουδάτε μεθυσμένοι ως το πρωί.
Έχω κι εγώ φτερά ολόχρυσα στους ώμους
όμως δεν πέταξα για να ‘μαι πάντα εκεί.

Έχουμε φτιάξει μια Οδύσσεια που μπατάρει
πετάει στα σύννεφα και μπάζει από παντού.
Τρέμω συνέχεια μην με πάρουνε χαμπάρι
πως είμαι εδώ, μα πάντα κάπου αλλού.