Ήμουνα από την φύση μου
παιδί ονειροπαρμένο
έψαχνα στα σύννεφα βροχή
ποτέ μου δεν την είχα φοβηθεί.
Και έτρεχα ο ήλιος πριν να βγει
να τον περιμένω
χάζευα ορίζοντες μακριά
κι είχα για πυξίδα στο μυαλό μου την καρδιά.

Πάθημα
το κάθε λάθος μάθημα
που κάθε παραστράτημα είχε μια τιμή.
Πάθημα
και μάθημα το μάθημα
ψήλωνα σ΄ ανάστημα πέταγα στη γη.

Με φέραν όλα σε σένα
χαμένα ή κερδισμένα
όταν αργούνε τα τρένα
σταθμός μου να ‘σαι εσύ.
Χαμένα ή κερδισμένα
θα έχεις δίπλα σου εμένα
ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί.

Κι έτσι όπως παρέμεινα παιδί,
ονειροπαρμένος
σκάρτος χαρακτήρας δηλαδή
που πάντα αψηφάει τη λογική.
Όσο προκαλούσα τη ζωή
ήμουν κερδισμένος
κι όταν το σκεφτόμουν δυο φορές
γινόντουσαν φαρμάκι στην καρδιά μου οι χαρές.

Πάθημα
το κάθε λάθος μάθημα
που κάθε παραστράτημα είχε μια τιμή.
Πάθημα
και μάθημα το μάθημα
ψήλωνα σ΄ ανάστημα πέταγα στη γη.

Με φέραν όλα σε σένα
χαμένα ή κερδισμένα
όταν αργούνε τα τρένα
σταθμός μου να ‘σαι εσύ.
Χαμένα ή κερδισμένα
θα έχεις δίπλα σου εμένα
ταξίδια ονειρεμένα πάνε οι τολμηροί.