Παρίσι κι όνειρα
καρδιές κι αισθήματα
όλα είναι χάρτινα
όλα είναι ψεύτικα
ρεκλάμες πράσινες
λαμπιόνια κίτρινα
η μόνη αλήθεια
είν’ η πίκρα μου

Η Ίρμα η γλυκιά
κουρέλι στο βοριά
Η Ίρμα η γλυκιά
που δεν υπάρχει πια
Ο έρωτας καπνός
που χάνεται μακριά
κι ο γκρίζος ουρανός
μαχαίρι στη καρδιά

Χάθηκε η αγάπη μου
και το τραγούδι μου
κι αυτά που πίστευα
όλα γκρεμίστηκαν
όσο λιγότερη
είναι η ελπίδα μου
τόσο περισσότερο
είναι αβάσταχτη

Αν γύριζε ξανά
ο άνδρας που αγαπώ
μα τι σας νοιάζει εσάς
αν θα ψοφήσω εγώ
Αφήστε με λοιπόν
κι εσείς για να μπορώ
τη νύχτα μόνη μου
να τον ονειρευτώ

Κι όμως αν γίνονταν
και ξαναρχότανε
όλα θα λάμπανε
όλα θα γιόρταζαν
νιώθω τα πόδια μου
να τρεμουλιάζουνε
καθώς τον σκέφτομαι
μπρος μου να στέκεται

Αν γύριζε ξανά
φωτιές βεγγαλικά
θα χόρευαν παντού
τριγύρω απ’ την Πιγκάλ
αν γύριζε ξανά
θα πίστευα ξανά
πως πράγματι ο Θεός
υπάρχει και για μας