Από παιδί το γνώριζα:
του ανθρώπου ο βυθός
είναι το φως των πλανητών,
των αιθέρων η θεά
είναι η Μονάδα.

Μα πόσοι αντίκρισαν ποτέ
την ομορφιά των αστρολάβων;
Και πόσοι άραγε ξεχώρισαν
των αριθμών τις δίνες;

Τώρα το αίμα μου μετέωρο
θα πλανηθεί για αιώνες.
Ω σύνεργα της γνώσης!
Διαβήτες χάρακες μολύβια
θα πρέπει πια οι άνδρες
να σας φυλάσσουν
σε σκοτεινά σεντούκια
θα πρέπει πια οι γυναίκες
να σας επινοούν
να σας μεταχειρίζονται
σ΄ένα εργαστήρι άυλο
σ΄ένα χαρτί αερικό
στο μυστικό δωμάτιο
των σκέψεών τους.