Κοίταξε πως φεύγει η ζωή,
σαν άνεμος απ’ το παράθυρό σου,
στις γρίλιες του στενεύει η ψυχή,
κι’ οι ακτίνες απ’ το φως, το βάλσαμό σου.

Κυλάνε, φεύγουν, πάνε οι στιγμές,
σαν νότες πάνω στο ακορντεόν σου,
που ανοίγουν στη φυσούνα του μελωδικές,
και κλείνουν μέσα στον απόηχό σου.

Να με κοιτάς μέσα στα μάτια με λυγμό,
να μ’ αγαπάς μέσα στης νύχτας το σκοπό,
να με κοιτάς μέσα στα μάτια με καημό,
θα σ’ αγαπώ κι’ ας είναι τ’ όνειρο γλυκό.

Σαν ίσκιος να περνάς από μπροστά μου,
για να σκεπάζεις πια του χρόνου τις ουλές,
να μ’ ακουμπάς, να δίνεις χρώμα στην καρδιά μου,
για να κρατάμε πια τις όμορφες στιγμές.