Κι όταν ξυπνώ, θυμάμαι
κι όταν στον ύπνο κρυφτώ, αχ, θυμάμαι.
Κι όταν διψώ, θυμάμαι
κι όταν χορταίνω νερό, αχ, θυμάμαι.

Κι αν σε πήραν είσαι εδώ,
σ’ έχουν αυτοί μα σ’ έχω εγώ.
Κι αν μισή ακόμα ζω
είναι που δεν ξεχνώ.

Κι αν μου πήραν την ψυχή
δεν μου ‘χουν πάρει το κλειδί.
Το ‘κανα χρυσό
για να στο χαρίσω όταν σε βρω.
Κι όλα πια δικά σου θα ΄ναι.
Δεν ξεχνώ, σε θυμάμαι.

Κι όταν γελώ, λυπάμαι
κι όταν για ελπίδα μιλώ, αχ, φοβάμαι.
Χρόνια, καρφιά, περνάνε
κι όσο περνάν, πιο βαθιά, αχ, τρυπάνε.

Κι αν σε πήραν είσαι εδώ,
σ’ έχουν αυτοί μα σ’ έχω εγώ.
Κι αν μισή ακόμα ζω
είναι που δεν ξεχνώ.

Κι αν μου πήραν την ψυχή
δεν μου ‘χουν πάρει το κλειδί.
Το ‘κανα χρυσό
για να στο χαρίσω όταν σε βρω.
Κι όλα πια δικά σου θα ΄ναι.
Δεν ξεχνώ, σε θυμάμαι.