Ένα κομμάτι ουρανός ένα πουλί στο παράθυρο

Σε γνωρίζω τρυφερό χαμόγελο του Θεού μου
Εξαίσιο μήνυμα από φως καινούρια μέρα

Πότε ήταν πότε είναι δεν ξέρω να πω
Έγειρε το κεφάλι και κοίταξε πάνω τον ήλιο
Σα να ’χε ξεχαστεί και θυμήθηκε ξάφνου
Πανώρια φτερουγίσματα στις κορυφές
Δίψασε ίσως απ’ την πορεία της συγκατάβασης

Τα πουλιά έχουν ξεχάσει το νερό της νύχτας

Έγειρε το κεφάλι και κοίταξε πάνω τον ήλιο
Της παρουσίας το βλέμμα χαράχτηκε στο σκληρό μάτι

Κάτι σαν κρίνος σε καρδιά χειμώνα

ΑΠΟΓΥΜΝΩΣΗ

Κανείς δεν το περίμενε
Το κρύο και τη βροχή

Η νύχτα κάνει πιο βαθιές τις χαραμάδες
Μαζεύεται κόσμος και γελά χαζεύοντας απ’ όλες τις μεριές
Ζώα φυλακισμένα
Άδεια καθίσματα παλιά
Ένα κομμένο κεφάλι που ξεφωνίζει

Ο απέραντος τοίχος με το καρφί και το γκρεμισμένο παράθυρο

Ψάχνω να βρω ένα ρούχο
Ένα σκέτο πανί
Το σκέπασμα της νύχτας

Περνάει ο άνεμος φορτωμένος μιλήματα περιστέρια και μάτια
Έρχεται απ’ την άλλη μεριά
Πέρ’ απ’ τη θάλασσα την πόρτα τ’ ουρανού

Πάνω από κάθε ύψος
Αρχίζει η μοναξιά