Στη μοναξιά των καφενείων, κάτι Παρασκευές
Τα φιλαράκια μου τα μείον εξαργυρώνουν τις σιωπές
Φίλτρα γεμάτα τα τασάκια, σύστημα λόττο και προ πο
Δεν πάνε κάτω το φαρμάκια στης αγωνίας το ρυθμό

Στην μοναξιά των καφενείων, κάτι Παρασκευές
Στη δόξα των Πανιωνίων ο θολωμένος νες καφές
Στο βάθος η φωνή του Μέγκα κι αλλοίμονό μου σ’ αγαπώ
Όλοι μου λένε σήκω φεύγα, μα εγώ έχω κι άλλα να σου πω

Σεισμός και καταποντισμός κι εφτά με εννιά ο πόλεμος
Κι αυτή η ζωή τι σήμαινε, να μένει στο περίμενε
Σεισμός και καταποντισμός κι εφτά με εννιά ο πόλεμος
Μέρα τη νύχτα κάνουμε, νεκροί προτού πεθάνουμε