Είμαι εκκλησιά χωρίς κερί
κορμί αδειασμένο απ’ την ψυχή
λιβάδι δίχως τη βροχή
και θάλασσα δίχως νησί
αφού μού `φυγες εσύ

Ποιος θ’ ανάψει το κερί
ποιος θα στρώσει το σεντόνι
ποιος θα ανοίξει την αυλή
για να μπει το χελιδόνι

Κάδρο στον τοίχο αδειανό
κι ένα παράθυρο κλειστό
πού νά `βρω δρόμο κι ουρανό
πού να χαθώ να ξεχαστώ