Δεν μπορώ να σε ξεχάσω πια
χαμένη μου χαρά, γλυκιά μου συντροφιά.
Έφυγες και μέσα στην καρδιά
μου έβαλες φωτιά και μαύρη συμφορά.

Τώρα στο φτωχό μας το σπιτάκι
κλαίω και θρηνώ,
οι βραδιές μου γίνανε φαρμάκι
απ’ τον χωρισμό.

Αλλοίμονο, αλλοίμονο,
αλλοίμονο σε μένα,
γύρνα αγαπημένη μου
γιατί τα ‘χω χαμένα
κι αλλοίμονο σε μένα.

Πες μου γιατί θέλεις να με δεις
κουρέλι στη ζωή και να με λυπηθείς.
Απ’ το κρίμα μου θα χτυπηθείς
δεν θα βρεις προκοπή και θα καταστραφείς.

Τώρα στο φτωχό μας το σπιτάκι
κλαίω και θρηνώ,
οι βραδιές μου γίνανε φαρμάκι
απ’ τον χωρισμό.

Αλλοίμονο, αλλοίμονο,
αλλοίμονο σε μένα,
γύρνα αγαπημένη μου
γιατί τα ‘χω χαμένα
κι αλλοίμονο σε μένα.