Κίτρινα φύλλα, κίτρινα παιδιά
κι ο άνεμος δε λέει να κοπάσει

ποιο δρόμο πήρατε μακρύ ποιος σας ξεγέλασε
ποια μοίρα να σας καρτερά έξω απ’ τους χάρτες;

Εκεί δε λένε καλημέρα το πρωί
μήτε κι ο ήλιος τους ζεστός φέγγει τις μέρες.
Εκεί δεν ξέρουν να γελούν έξω απ’ τα χείλη τους
μήτε στον ώμο σε χτυπούν στους καφενέδες.

Ψωμί πικρό με ίδρωτα δεν τρώγεται
πικρό νερό τής ξενιτειάς δεν ξεδιψάει
δεν κατεβαίνει απ’ τις πλαγιές με λιανοτράγουδα
δεν ξέρει τα βουνά πεύκα γιομάτα
μήτε τον ίσκιο των ξωθιών
που με τα πόδια τους γυμνά
δροσιά γυρεύουνε με γέλια και παιχνίδια.

Χαρτιά, χαρτόσημα στον άνεμο· Φθινόπωρο.
Για τον Χειμώνα σας παιδιά, μόνος δακρύζω.