Κάποιοι στην πόλη μου αρνούνται να κρυφτούν
τραβούν το βλέμμα μα κανείς δεν τους προσέχει.
Πάνω σε ρόδες τη ζωή τους κυνηγούν
ξυπνούν το φόβο η ψυχή που δεν αντέχει.

Κάποιοι στην πόλη μου βαδίζουν στη σκιά
μ’ ένα μπαστούνι την ασχήμια της χτυπάνε.
Αναζητώντας μες στους δρόμους χαρακιά
με οδηγό το όνειρο τους προχωράνε.

Δώσ’ μου το χέρι σου και κράτα με στο φως
και τα εμπόδια της ντροπής θα τα περάσω.
Αν δεις πως λάμπει στο σκοτάδι ο ουρανός
όλον τον κόσμο σου μπορεί να τον αλλάξω.
Όλον τον κόσμο σου θα αλλάξω.

Κάποιοι στην πόλη μου στο πλήθος αφανείς
ότι κι αν θέλουνε τα μάτια το φωνάζουν.
Κι από τα βάθη της ατέλειωτης σιωπής
όπου κι να βρίσκονται χαμόγελα μοιράζουν.

Κάποιοι στην πόλη μου ανήμποροι να βγουν
και τη ζωή τους στα κελιά τους τη σκορπάνε.
Ενώ οι άρχοντες σε φώτα και γιορτές
μπροστά σε κάμερες αυτάρεσκα μιλάνε.

Δώσ’ μου το χέρι σου και κράτα με στο φως
και τα εμπόδια της ντροπής θα τα περάσω.
Αν δεις πως λάμπει στο σκοτάδι ο ουρανός
όλον τον κόσμο σου μπορεί να τον αλλάξω.
Όλον τον κόσμο σου θα αλλάξω.