Τρείς νικημένοι στρατιώτες περπατούνε μέσα στην άμμο
κουβαλάνε μια ήττα πνιγμένη στα δάκτυλα ενός παιδιού
Δεν ξέρουν ότι το αύριο είναι μια σκόνη από
πηλό και αλάτι.

Πηγαίνουν στο μεσημβρινό φως ως
μια κινούμενη τελεία, μακρόβια ηλεκτρόνια
χαμένα στην αδιαφορία του πυρήνα τους.

Τρείς νικημένοι στρατιώτες έχουν μια θάλασσα υπό μάλης
εκεί τα βράδια πλέουμε με τα μακριά κουπιά
μιας παιδικής ελπίδας ξεχασμένης .

Ο άνεμος θα μας σκεπάσει και θα γίνουμε
εμείς οι νικημένοι στρατιώτες.
Τα ίχνη μας θα σβήσουν τα πουλιά
αυτά τα πουλιά του νότου
που ταξιδεύουν στα καλάμια του βραδιού
χωρίς κανένας να τα βλέπει.