Κάθισε απόψε στο τραπέζι μαςέχει φεγγάρι απόψε κι ο κόσμος ματώνει
θα σε κεράσω σήμερα αθώου αίμα
κι αντί ψωμί ένα κομματάκι από το κρέας του.
Μη φοβηθείς το κρέας του αθώου
είναι βασανισμένο κρέας, πονεμένο
μην το αποστραφείς παρακαλώ
γιατί έχει φεγγάρι απόψε και ματώνει ο κόσμος
γιατί εμείς κάναμε τα σπίτια φυλακές
τις πόλεις στρατόπεδα συγκέντρωσης.
ένα πεδίο μάχης
Πονάει αυτός ο κόσμος, φίλε μου
πνίγεται στο αίμα των παιδιών του
στο αίμα σπαρταράει των αθώων.

Τα βράδια στα κρυφά παίρνει τα χάπια του και πίνει
δεν αντέχει αυτό το ψέμα που κόλλησε στη σάρκα του
δεν αντέχει την δίψα του για κέρδος
για περισσότερη δόξα, για μεγαλύτερη εξουσία.
Έλα θα καθίσουμε μαζί και θα είναι ωραία
μαζί θα πιούμε το αίμα του αθώου
και θα γίνουμε και μείς αθώοι
δεν θα γράφουμε ποιήματα,
δεν θα καταδικάζουμε ανθρώπους
δεν θα φοβόμαστε από τον άλλον
γιατί δεν θα έχουμε τίποτα δικό μας.
Και τότε καλέ μου φίλε θα κατεβούμε μαζί στην παραλία.
θα έχουμε ένα τσέρκι που θα ηχεί μπιγκόνιες παραδείσου.
Μαζί θα είμαστε
Θάναι μαζί μας όλοι οι αθώοι αυτής Γής
πρώτος θα είναι ο πατέρας σου γερτός με το σακάκι
κι η μάνα σου όπως την πρώτη ημέρα που σε έστειλε σχολείο.
θα έρθουν κι οι πεθαμένοι φίλοι μας με τα τσιγάρα αναμμένα
φάροι μικροί του κόσμου που ανατέλλει.

Θα είναι κι αυτός ο προσφερόμενος
με τα χεράκια του ανοιχτά, μια αγκαλιά για όλους.
Θα περιμένει και θάναι δίπλα του, λέει
ο Ζαχαρίας ο ληστής με ένα παράπονο.
κι η Σόνια η τραβεστί, με το χαμόγελο
και θα καθίσουμε όλοι εκεί αθώοι,
εμείς με το αίμα του αθώου, αθώοι
θα απλώσουμε το χέρι και θα κόψουμε
ωραία δροσερά σταφύλια
του άλλου κόσμου του μοναδικού
εκεί που πέφτει δροσερά
το φως του προσώπου του.