Σα σκιά μες την νύχτα γυρνάω
και πίνω αργά ως το πρωί
και παλεύω μοναχά με σκέψεις
με λέξεις που είπες εσύ.

Θέλω τόσο πολύ να ξεχάσω
το πάθος και την εμμονή
και δε θέλω ξανά να φωνάξω
πως και απόψε μου λείπεις πολύ.

Γιατί σε ζητάω
γιατί να πονάω, γιατί να το κάνω αυτό.
Γιατί να ματώνω,
γιατί να χρεώνω σε μένα το λάθος αυτό.

Πως να σε ξεχάσω, στην τρέλα θα φτάσω
σε σκέφτομαι τόσο και σε αναζητώ.
Πως να συνηθίσω μακριά σου να ζήσω
την καρδιά μου να πείσω πως δε σ’ αγαπώ.

Απ’ τα μάτια κυλάει ένα δάκρυ
και το κρύβω για να μη με δουν,
να μη δούνε το πόσο πονάω
δε θέλω να με λυπηθούν.

Γιατί σε ζητάω
γιατί να πονάω, γιατί να το κάνω αυτό.
Γιατί να ματώνω,
γιατί να χρεώνω σε μένα το λάθος αυτό.

Πως να σε ξεχάσω, στην τρέλα θα φτάσω
σε σκέφτομαι τόσο και σε αναζητώ.
Πως να συνηθίσω μακριά σου να ζήσω
την καρδιά μου να πείσω πως δε σ’ αγαπώ.