Στον Πειραιά, κάπου σε κάποια γειτονιά
χιλιάδες όνειρα ανάκατα με σκόνη
μέσα στο θόρυβο του τρένου της γραμμής
μες τις φωνές της γειτονιάς σαν ξημερώνει
και μες τα μάτια της αδύνατης Φανής
κάτω απ' τις γέφυρες κρυφά σαν μ' ανταμώνει

Μα ήρθε καιρός και παρατήσαμε τους δρόμους
και σαν μια φάρσα φανερώθηκε η ζωή
τα όνειρά μας χαραγμένα εκεί στα δέντρα
κάθε κορμός και μια καρδιά και μια Φανή

Μας τα ξερίζωσαν θα γίνει λέει δρόμος
κι έπεσαν κάτω οι καρδιές οι παιδικές
γι' αυτό το έγκλημα δεν πρόβλεψε ο νόμος
ίσως δεν έχουμε και τόσες φυλακές

Τώρα το τρένο της γραμμής πια δεν περνάει
και τα γιοφύρια έχουνε γίνει δημοσιές
τώρα το βλέμμα της Φανής δεν με κοιτάει
έχει χαθεί μέσα στη θύμηση του χθες
στον Πειραιά, κάπου σε κάποια γειτονιά
μες τις φωνές της γειτονιάς σαν ξημερώνει

Μα ήρθε καιρός και παρατήσαμε τους δρόμους
και σαν μια φάρσα φανερώθηκε η ζωή
τα όνειρά μας χαραγμένα εκεί στα δέντρα
κάθε κορμός και μια καρδιά και μια Φανή

Μας τα ξερίζωσαν θα γίνει λέει δρόμος
κι έπεσαν κάτω οι καρδιές οι παιδικές
γι' αυτό το έγκλημα δεν πρόβλεψε ο νόμος
ίσως δεν έχουμε και τόσες φυλακές