Τυφλό αναπάντεχο σήμα
κι αν θαφτεί
θα ζήσει
Τρέφεται με τις χρυσές φολίδες
των μύθων
Βουτάει στο βαθύ πηγάδι της μνήμης
ατρόμητο κι απρόσεκτο
μυρίζει τη μούχλα
το καίει η φωτιά
το βρίζει αυτός που λάμπει κούφιος
Δεν είναι άπραγη οργή
δεμένη οδύνη
Ακούει
Θα συρθεί
Θα φέξει
Θα ματώσει

Και θα πει