Η μπόρα ράπιζε την άσφαλτο
ωχρή ομπρέλα η στοά της Ιπποκράτους.
«Αξέχαστα γενέθλια», μουρμούρισε
«μου έταξαν ένα ποτό στο Σύνταγμα
και μ’ άφησαν να πλέω στα σκοτάδια».
Αδειάζοντας τις μπότες του
μπροστά σε μια βιτρίνα
βάλθηκε να ψωνίζει με τα μάτια.
Λουστρίνια για τον γάμο του
σπορτέξ για εξορμήσεις
τα μοκασίνια της δουλειάς
τα κρεπ των περιπάτων.
Έβγαλε πάραυτα το κινητό
και ρίχτηκε με πάθος στις προσθέσεις.
Ώρες ολόκληρες χαμήλωνε τον πήχη:
Ο γάμος διαρκεί μια τελετή
γιατί να φορτωθεί τα μπλε λουστρίνια;
Σάμπως σχεδίαζε διακοπές;
Είχε κοντά δυο χρόνια να δουλέψει.
Άσε που η κατάθλιψη
σιχαίνεται τις βόλτες.

Κοίταξε το ρολόι του:
Μεσάνυχτα.
Τυλίχτηκε στην μοίρα του
σχεδόν χαμογελώντας.
Είχε μπροστά του ένα χρόνο να διαλέξει.