Κορνέτες στα νύχια της πόλης
την κάνουν να φαίνεται μπόσικη.
Όταν ανοίγω το παράθυρο, μέσα στα συκώτια της
βλέπω την άσπρη φλέβα ενός πουλιού.
Άλλοι λένε πως είναι του φεγγαριού η παγίδα.

Κι αυτοί που λείπουν για πάντα
φορούσαν φράουλες στα χείλη τους
όταν μας ξέχασαν.
Κι όμως εδώ κοιμούνται.
Στην τελεία που μας χωρίζει.

Ακίδα η πόλη μες στο μάτι μου
καπνίζει το χειμώνα
στα πεζοδρόμια.
Στην πόλη των κορμιών, ακατοίκητοι άνθρωποι.
Σφαδάζουν.