Φλόγα κεριού είν᾽ η ψυχή που η πνοή σαλεύει,
να φεύγει μες το Δειλινό στο φως να ταξιδεύει.

Πέλαγος είναι μυστικό τα πάθη τα σεπτά σου,
μ᾽ Άδυτο βλέμμα σωστικό με έφερες κοντά σου.

Μου είπες τώρα θα ανεβώ θα πάω στον πατέρα,
δωσ᾿ μου συγγνώμη ν᾽ ανεβώ μαζί σου στον αιθέρα.

Ταξίδευα στους ουρανούς, μες στο χρυσό το χρώμα,
και το νυμφώνα έβλεπα με δόξα στολισμένο,
μα ένδυμα δεν έφτιαξα λαμπρό χαριτωμένο.