Ακόμα και η θάλασσα
Λαμποκοπά μενεξεδένια
Κι από τη στάχτη
Ξεχειλίζει μια φωτιά
Πού στεφανώνει τίς παρυφές της
’Ενώ εκείνος
’Εξαφανίζεται
Μες σ’ έναν δρόμο σκοτεινό
Που πια δεν έχει γυρισμό