Γλυκό μου νυχτολούλουδο
του ουρανού φεγγάρι
ποιος άνεμος σε λύγισε
ποιο ρεύμα σ’ έχει πάρει.

Ποιον ξελογιάζεις τις νυχτιές
μ’ ολόγιομο φεγγάρι,
πού το σκορπάς το άρωμα
κι αφήνεις του σημάδι.

Σε σκέπαζα με πάπλωμα
ο ήλιος μην σε γδάρει,
σου χάιδευα τα πέταλα
με τ’ άστρο για λυχνάρι.

Η νύχτα ήταν όνειρο
κι η μέρα αποδιωγμένη,
μα έγιν’ η νύχτα βάσανο
κι η μέρα τιμημένη.

Σε μύριζα και άλλαζε
φόρεμα η καρδιά μου,
χρώματα χάραζα χαράς
στα βάθη της νυχτιάς μου.

Γλυκό μου νυχτολούλουδο
του κάμπου μου στολίδι,
άνθισε πάλι ολόχρωμο
η νύχτα να φωτίσει.