Σε αφετηρία περιμένοντας
ωχρών λεωφορείων
σε χρώμα νεραντζιού
να ‘ταν ξανά
προς τα αρχαία
μεταλλεία του Λαυρίου;
στιγμιαία καθρεφτισμένο
σε φιμέ γυαλιών
ανάποδα
τα κρύσταλλα
σε φαντάστηκα
κι έγνεψα, εδώ
– Είμαι εδώ! –
μετά από αιώνες
Ανάμεσα σε μαυροφόρους
παλιομοδίτες
χορωδούς,
βλοσυρούς
– σε αναχώρηση –
αργυραμοιβούς
διέφευγες
χαμογελαστός
πολυπράγμων
με καβούκι ένα βαρύ αμπέχονο
με τίγκα τσέπες
κι ένα τραπέζι σκαλιστό
από κοντά
απ’ το Μαρόκο
Μέσα άρχιζε μια δημοπρασία
αντικών
εσύ εκπλειστηρίαζες
παλιά βαρίδια σου
εγώ εμένα