Παδκιάν παδκιάν να παρπατώ στενόν τζ̆αι μονοπάτιν
μαγκόν θωρώ παραπατώ τζ̆ι’ εν ούλλα σγιαν τον Άδην.
Δικλώ ποτζ̆εί, δικλώ ποδά σγιαν να ΄μουν πετεινάριν
διψώ, λυσ̆σ̆ιώ για να σε δω να σ’ έχω ΄γιώ καμάριν.

Τζ̆ι ανέφανες που τον βραμό τζ̆ει κα’ στες ανεράδες
μαντήλαν ήσουν σκουλλιστή να χώννεις αντροπάες.
Εβούττησα στ’ αγκάλια σου σγιαν τον ξενιτεμένον
που λείπει γρόνους εκατόν τζ̆ι είχαν τον για χαμένον.

Κοντά σου να ΄μαι μανιχά τζ̆αι κρύσταλλο το φκιός μου
σκλερός σκλερός μαλάθκιανα εσού ΄σαι ο σκοπός μου.
Τωρά καρκιάς τζ̆αι ΄σεν’ γροικώ τζ̆αι ό,τι θέλεις θέλω
να κάμω τρισαδύνατον γιω ν’ να τα καταφέρω.

Εν να ‘ρτω κόρη πιθαρκού εσέ να σε ζητήσω
τζ̆ι αν μεν σε δώκουν θα σταθώ το ρέξιμο να κλείσω.
Τζ̆ι εν φεύκω εν πα’ να ΄ρτουσιν τουζίναν οι ζαφτιέδες
για σέναν θέλω ΄γιω να ζ̆ιω τζ̆ι ας ένι με κελεψ̆έδες.