Παλιά όταν το χρειάστηκαν τους έστειλες το μάννα
εμένα όταν στριμώχτηκα μου ‘στειλες τη Μαριάννα.
Ήταν για μένα πάντοτε σανίδα σωτηρίας
και σύντροφος και οδηγός, γη της επαγγελίας.

Ξέρω δεν θα παραδεχτείς τι ήσουνα για μένα
πάψε λοιπόν να με κοιτάς με μάτια βουρκωμένα.
Μαζί θα τα σηκώσουμε τα βάσανα του κόσμου
αγκάλιασέ με πιο σφικτά κι ένα φιλί σου δώσ’ μου.

Μέσα από τα χαλάσματα άνθισε ένα λουλούδι
κι αντί φωνές και κλάματα ακούγεται τραγούδι.
Γέμισε ο κόσμος χρώματα, γιρλάντες και μπαλόνια
κοίταξε στο μπαλκόνι μας ήρθαν τα χελιδόνια.