Για των χειλιών σου το χυμό
και τ’ άλλου κόσμου το σφυγμό
την άμμο του καλοκαιριού,
το φως του άσπρου σου χεριού.

Για όσες φορές με μέθυσες,
τη μουσική σου μ’ έντυσες
και τη χαρά που σου χρωστώ,
για όλ’ αυτά σ’ ευχαριστώ.

Σ’ ευχαριστώ για τις στιγμές
που κλείσαν όλες τις ρωγμές
σ’ ευχαριστώ για τ’ όνειρο,
τη φλόγα και τ’ ανθόνερο.

Και για τον άχρονο χορό,
δίχως πυξίδα και φτερό,
το δαίμονα και το Χριστό
που χάριζες, σ’ ευχαριστώ.

Για των ματιών σου το χρησμό
του αινίγματος τον ορισμό
και τις σκιές του φεγγαριού
πάνω στον τοίχο του θεριού.

Για τη σιωπή που γέμισες
που μ’ άγγιξες και μ’ ένιωσες
και τη ζωή που σου χρωστώ
για όλ’ αυτά σ’ ευχαριστώ.

Σ’ ευχαριστώ για τις στιγμές
που κλείσαν όλες τις ρωγμές
σ’ ευχαριστώ για τ’ όνειρο
τη φλόγα και τ’ ανθόνερο.

Για το φιλί το τρυφερό
στο δρόμο εκείνο το μικρό,
το παραθύρι το κλειστό
που μ’ άνοιξες σ’ ευχαριστώ.