Εδώ και μέρες κυνηγώ
μια λέξη μου χαμένη
παντού
και στα σκουπίδια ακόμη
όμορφη πολύ, αναγκαία
σε ποίημα έτοιμο ν’ ανέβει στη σκηνή –
λέξη
αίφνης σε χαρτομάντιλο γραμμένη
νύχτωρ
χνάρι σαλιγκαριού.

Όπως ο Κακριδής ψηλαφητά
τη λέξη «πολλοπάητος» ηύρε
τον Οδυσσέα να μεταπλάσει
τον πολύτροπον*
στα Νέα Ελληνικά.

Ευτυχώς που δεν την είχα βρει
με σφαίρα έμοιαζε θυμάμαι
γυαλισμένη
έτοιμη να μου τινάξει τα μυαλά.