Αφότου το ‘κοψα
παίρνω τη νικοτίνη μου
από τις βλεννογόνους σου. Ρουφώ
από τα χείλη σου –
τις δυο σου γλώσσες.

Μην το κόβεις
προς θεού –
είμαι εθισμένος
στ’ αλμυρά σου
σε χαρακιά τού ιδρώτα σου κυλώ
μυρμηγκάκι πνιγμένο
στα σμηγματικά σου.