Ήταν η μέρα που γεννήθηκε το φιλί.
Το απείθαρχο απαγορευμένο.
Κι έτσι που γαντζώθηκε στα σπλάχνα μου,
κατάφερε να σκίσει τη σύμπραξη πληγών.
Σα δείγμα από την πλήρη εξαΰλωση των υπαρκτών,
στριμωγμένο στην απώλεια
κατάρα του άθλιου γυρισμού προδοσίας.
Θυμάμαι μόνο,
το θαρραλέο αφημένο στη ξέσκεπη συντριβή μας…
Βουβά, χαιρετώ τ’ αθώα αναφιλητά
στους ελιγμούς των κινδύνων.
Ήταν η μέρα που πέθανε η πλάνη
όπως ο θόρυβος,
μετά από άλλον…