Στέφανε

Δεν την βρίσκεις την άκρη σε έχουν ξεχάσει
φίλοι κι εχθροί μια χαμένη γιορτή,
πριν καταλάβεις σου γυρίζουν την πλάτη
και στέκεσαι μόνος πάνω στη γη.

Κι όταν ανοίγω την οθόνη
ξεσπάει πάνω σου το μαύρο με οργή.

Στέφανε μπορεί να ταξιδέψουμε μαζί
πάνω απ’ τη μιζέρια τους που διώχνει τα πουλιά,
πάνω από καμένη γη και βάλτους στη ψυχή,
πάνω από εκείνα που τρομάζουν τα παιδιά.

Στέφανε μπορεί να ταξιδέψουμε μαζί
πάνω απ’ τη μιζέρια τους που διώχνει τα πουλιά,
πάνω από καμένη γη και βάλτους στη ψυχή,
πάνω από εκείνα που τρομάζουν.

Σε μια εξορία στην άκρη της πόλης
η μέρα μικραίνει και μένει η οργή
κι εκείνα που αγάπησες θαμμένα στη σκόνη
στο τέλος του ονείρου έχουν χαθεί.

Κι όταν ανοίγω την οθόνη
ξεσπάει πάνω σου το μαύρο με οργή.

Στέφανε μπορεί να ταξιδέψουμε μαζί
πάνω απ’ τη μιζέρια τους που διώχνει τα πουλιά,
πάνω από καμένη γη και βάλτους στη ψυχή,
πάνω από εκείνα που τρομάζουν.