Δεν ανθίζουν ανεμώνες στου χειμώνα την καρδιά
οι καιροί αυτοί που ζούμε έχουν τόση απονιά.
Δύσκολη η ζωή κι οι ανθρώποι ερημιά που να πιαστείς
για να βρεις τον ήλιο όμως πρώτα νύχτα θα διαβείς.

Μπόρα είναι θα περάσει κι όλα θα τα ξεπεράσει
ο καιρός αυτός που ζούμε, ο απάνθρωπος.
Όμως μοιάζουνε αιώνες τα καλοκαίρια κι οι χειμώνες
κι εγώ νιώθω σαν να είμαι αχυράνθρωπος.

Με κουράσαν οι αγάπες, τα απάνεμα φιλιά
σ’ ένα κόσμο που το ψέμα την αλήθεια σπαταλά.
Κι όλο λέω άλλη μέρα ξημερώνει το πρωί
όμως πάλι το μυαλό μου την καρδιά λιθοβολεί.

Μπόρα είναι θα περάσει κι όλα θα τα ξεπεράσει
ο καιρός αυτός που ζούμε, ο απάνθρωπος.
Όμως μοιάζουνε αιώνες τα καλοκαίρια κι οι χειμώνες
κι εγώ νιώθω σαν να είμαι αχυράνθρωπος.