Νύχτες ατέλειωτες είναι οι ζωή μου,
παντού σκοτάδι
και μες στη νύχτα ακούγεται
μόνο η φωνή μου.

Παράπονα και πίκρα στη ψυχή μου
το διάβα του καιρού που άφησα
τα χρόνια να διαβούν που θα μπορούσα
να ζήσω όλα όσα αγαπούσα.

Τις νύχτες δεν κοιμάμαι απ’ το κακό μου
οι μέρες οι χαμένες ακόμα βασανίζουν το μυαλό μου.
Αχ, να μπορούσα το χρόνο πίσω να γυρνούσα.
Αχ, να μπορούσα το χρόνο πίσω να γυρνούσα.

Όλα όσα μου στερεί η μοναξιά μου
θα τα ‘κανα, θα ζούσα.
Αυτά που πρέπουν στη γενιά μου
σκιρτάει και λαχταράει η καρδιά μου.

Τις νύχτες δεν κοιμάμαι απ’ το κακό μου
οι μέρες οι χαμένες ακόμα βασανίζουν το μυαλό μου.
Αχ, να μπορούσα το χρόνο πίσω να γυρνούσα.
Αχ, να μπορούσα το χρόνο πίσω να γυρνούσα.