Όταν ήμουνα παιδί
με μαλώνανε όταν μάλωνα
Και με χάιδευαν διπλά
όταν έπαιζα το μπάλωμα

Όταν ήμουνα παιδί
όταν ρώταγα με σώπαιναν
Κι όταν έγνεφα απλώς
Ό,τι ζήταγα μου το ‘παιρναν

Κι έμαθα έτσι το καλό
Πως δουλεύουν οι κανόνες
Τι είναι τα “παρακαλώ”
τα “λυπάμαι” κι οι συγνώμες

Και καθώς σωστά μεγάλωνα
Ήμουν το καλό τους μπάλωμα
Κι αν στα μέτρα τους δεν χώραγα
Διπλωνόμουν και προχώραγα

Όταν ήμουνα παιδί
Όπου με έβαζαν καθόμουνα
Δεν κουνούσα χιλιοστό
Πως πετούσα φανταζόμουνα

Όταν ήμουνα παιδί
Ήμουν ήσυχο και φρόνιμο
Δεν με γνώρισαν ποτέ
Κι είχαμε το ίδιο επώνυμο

Κι έμαθα έτσι το καλό
Πως δουλεύουν οι κανόνες
Τι είναι τα “παρακαλώ”
τα “λυπάμαι” κι οι συγνώμες

Και καθώς σωστά μεγάλωνα
Ήμουν το καλό τους μπάλωμα
Κι αν στα μέτρα τους δεν χώραγα
Διπλωνόμουν και προχώραγα

Κι ήταν όλα μια χαρά
Και μια μέρα μπρος μου να σε!
Μου πες μην παρακαλάς,
Το ‘χεις όλο, μη φοβάσαι

Και με ξήλωσες βαθιά
Δίχως τίποτα να δώσω
Και δεν είχες πουθενά
Κάποια τρύπα να μπαλώσω

Και δεν είμαι άλλο μπάλωμα
Ζω για μένα και όχι γι’ άλλονα
Ως τα σύννεφα απλώνομαι
Για κανέναν δεν διπλώνομαι