Ψάχνεις μες στη νύχτα, σε κάθε νύχτα, το φονικό σου όπλο. Μάταια.
Το κρύβουν καλά οι αποκαλύψεις των άστρων. Λίγο παραπάνω
φως στη σκέψη κι όλα σωριάζονται σαν τραπουλόχαρτα που δεν
είχανε ποτέ την ευκαιρία να κερδίσουν την παρτίδα. Κι αν είναι
να πεθάνει κάποιος για την τιμή των όπλων που επιστρατεύθηκαν
μέσα στον πανικό και την προχειρότητα της ζωής, θα είναι η επόμενη
σκέψη, γιατί κανείς δεν θέλει να χάνει αυτό που κρατάει ήδη
στη χούφτα. Μια προοπτική μπορεί κανείς να την απωλέσει με
ελαφρύτερο το αίσθημα του άδικου, γιατί δεν έχει προφτάσει να
δικαιώσει εκείνες τις μικρές κουκκίδες από άνεμο που ζωγράφιζε
ο ήλιος επάνω στις κλειστές κουρτίνες.