Α, η άχαρη δωρεά της ομορφιάς
κι η άνιση πληρωμή της
εικονοστάσι αδειανό
απ’ τ’ αναθήματά του
τρομαχτικό εξαπτέρυγο
που αυτοπυρπολείται...
Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου

Όταν κάποτε θα γίνω
ολότελα εικόνα
διπλώστε με στη μέση
χαρίστε μου για τις γραφές
άξονα συμμετρίας
κι ορίστε για το φύλο μου
το πρέπον που αρμόζει.
Παρατηρήστε εξεταστικά
το ξένο σώμα
μνηστήρες και κοράκια
νύφες και ιερόδουλες
έμποροι και παπάδες.
Εγώ τον μύθο που χρειάστηκα τον έφτιαξα
σε ακριβή αναλογία.
Αυτάρκης πια θα σας κοιτώ
από παράθυρο της πόλης
τις λέξεις να σκαλίζετε
χωρίς απόγνωση
γεμάτοι ελαφρότητα.
Κοιτώντας για τεκμήρια
σε ένα σώμα γεμάτο από περίγραμμα
θα εντοπίσετε
αρνήσεις και επιβολές
μια απελπισμένη Τέχνη
ιστούς με λόγια και κατηγορώ
που πιάστηκαν στο διάβα.
Βαθιά νερά θα γίνουν τα φτερά
με αμνησία πίκρας.
Θα πορεύομαι
πρώτη φορά
ελεύθερος.