Δεν ξαναβόσκω άλλες βουβάλες, δε θέλω μήτε να τις δω

Με μπίζνες έμπλεξα μεγάλες και στην Αθήνα κατοικώ
Εδώ ό,τι θέλεις κάνεις και κανένα δε ρωτάς
στο χωριό για να φιλήσεις, νιώθεις σαν κλεφτοκοτάς

Στο σπίτ’ στο Κακοσάλεσ’ δε ματαξαναγυρνώ

Στάνες και βουβάλες να γίνουν όλα ρημαδιό
Με πουλήσαν παραμύθι, θα τα βρω μπαστούνια δήθεν
Παραλίγο να πιστέψω τον κουμπάρο τον ξεφτίλα

Λα λα λα...

Ξένοιασα απ’ τους μπελάδες, του χωριού τα προξενιά
Τώρα μ’ όποιαν θέλω μένω κι αν δε θέλω λέω γεια
Με κομπίνες και τερτίπια κονομάω ποσοστά
και θα πάρω πέντε σπίτια στην Ακρόπολη μπροστά

Στο σπίτ’ στο Κακοσάλεσ’ ...

Τα σκουπίδια στα σακούλια μου μυρίζουν γιασεμιά
και το νέφος στην Ομόνοια μια κολόνια γαλλικιά
Πέταξα και το ταγάρι, μη μάς πάρουνε χαμπάρ’
κι όλα του χωριού τα βίτσια, την τραγιάσκα και τη γκλίτσα