Την μοναξιά μου κι απόψε
προσμένω να ‘ρθει και να με βρει
και όλα εκείνα που χρόνια υπομένω
κέρασμα να ‘ναι τραγούδι κι ευχή.

Το όνειρο μου κι απόψε προσμένω
πανιά να ανοίξει να ‘ρθει
και το θυμό μου ακόμα υπομένω
θέλει κουράγιο και τόλμη η φυγή.

Δέντρο που γέρνει κι αέρας το παίρνει,
η αγκαλιά σου πικρή ξενιτειά,
ζωή σε πίνω στο χρόνο σε δίνω
για να με πάρεις μακριά.

Όλα τα λάθη μου απόψε γυρεύω
μαζί τους να ξεχαστώ,
στο παραμύθι που ακόμα πιστεύω,
στα ίδια λάθη που πάλι θα βγω.

Κι αν το φιλί σου απόψε ζητάω
φωτιά να γίνει ξανά
θέλει κουράγιο να πεις δεν πονάω
τα μάτια να ’χεις στην αλήθεια ανοιχτά.

Δέντρο που γέρνει κι αέρας το παίρνει,
η αγκαλιά σου πικρή ξενιτειά,
ζωή σε πίνω στο χρόνο σε δίνω
για να με πάρεις μακριά.