Ροβινσώνας την είδα, μα δε βρήκα νησί,
κι εσύ ήσουν Γοργόνα απ' αγάπη μισή.
Το χορό σου θυμάμαι κι ανεβάζω στροφές,
μου συστήθηκες ντάμα και μου βγήκες βαλές.

Σε οθόνη μ’ ασβέστη κι η καρδιά μου στο σολ,
εσύ πούλαγες φύκια κι εγώ το ’παιζα Χορν,
Μια στιγμή ταξιδεύω και ξανά στο μηδέν,
με τα πρέπει, τα ίσως και στο τέλος ουδέν.

Μαστιγώνει η ώρα του μυαλού το καντράν
και στο γύρο που κάνω στης ψυχής το ταρτάν.
Προσπερνάς και γελάς στην κλειστή μου στροφή,
γιατί καίω ρεζέρβα με αγάπη απλή.

Τώρα σπάω τα βράδια της αγρύπνιας ρεκόρ
κι όπως στέκω στο κάδρο μ΄ ένα πιάνο ντεκόρ.
Μόνο εσύ στη ζωή, μου έχεις κάνει το κλικ,
μελωδία η φωνή σου που θυμίζει Αττίκ.

Στο ουίσκι γραδάρω με τη γλώσσα βαθμούς,
να ξεχνώ να θυμάμαι πως εσύ δεν μ΄ ακούς.
Στα στιχάκια μου ψάχνω στο ρεφρέν το κλειδί,
Πες μου κάτι σου γράφω και μη λες δηλαδή;