Μου 'πες καμάκι θα σου κάνω
κι αν θέλω εγώ δεν με ρωτάς
έχεις αέρα που φυσάει
πάνω στο χώμα που πατάς

Σ' εμένα αρέσουν τα παιχνίδια
και ήρθα εδώ από νωρίς
σου απαντώ στην πρόκλησή σου
και σου ζητάω να μου την πεις

Μαύρο γυαλί κι ανησυχία
ο κόσμος λίγος και στενός
μες στη δική σου εξορία
το παίζεις περιθωριακός

Κάπου εδώ γύρω περιμένει
αστραφτερή μια μηχανή
που σαν καράβι είναι αραγμένη
και σαν πουλί θ' απογειωθεί

Η νύχτα είναι αλλοπαρμένη
τα φίλτρα ήταν μαγικά
τι κι αν εσύ το λες καμάκι
κι εγώ το λέω αστροφεγγιά

Πάνω στην πόλη ξημερώνει
κι είσαι ένα μίγμα ερωτικό
λίγες κουβέντες στο μπαλκόνι
και το παράθυρο ανοιχτό

Για λίγο αφέθηκες να μείνεις
χωρίς ασπίδα και γυαλί
κάτω τα όπλα και μ' αφήνεις
της μηχανής σου το κλειδί

Αυτή η στιγμή στην ιστορία
αν είν' το τέλος ή η αρχή
ποιος να το ξέρει αυτό στ' αλήθεια
άσε το μέλλον να το πει

Ετούτο το μικρό σενάριο
έχει πολλές παραλλαγές
αλλάζει ύφος και εικόνες
κατά τους πρωταγωνιστές