Να 'ξερες πως το θέλησα πολύ
αυτά τα κομματάκια απ' το γυαλί
να γίνουν πάλι ένα απ' την αρχή
θρύψαλα, σκόνη κι έφυγα από κει

Πέρασε ο χρόνος, πέρασε ο καιρός
και για να καταλάβω τι και πως
ακόμα μένω μέσα στο χορό
και κει στο βάθος νιώθω κι απορώ

Μια θλίψη που 'χει και χαρά
φως μέσα στον καημό της
στον αναστεναγμό της
αχ, να ζήσω απαλά, να ζήσω απαλά

Κανένας δεν με ρώτησε, κανείς
και στο σκληρό παιχνίδι της ζωής
δεν μπόρεσα, δεν άντεξα, γι' αυτό
ήρθε η στιγμή που ράγισα κι εγώ

Των άστρων η απέραντη ομορφιά
και των μικρών στιγμών η ζεστασιά
αφήνουν ένα τίποτα ή σχεδόν
που θα 'ν κι εκεί στην άκρη των ματιών

Μια θλίψη που 'χει και χαρά
φως μέσα στον καημό της
στον αναστεναγμό της
αχ, να ζήσω απαλά, να ζήσω απαλά