Αχ, του ανθρώπου η καρδιά
όλο βραχυκυκλώνει
πέτρα τη μια τσακίζεται
κερί την άλλη λιώνει

Αυτό που τώρα θα σας πω
δεν είναι φαντασία
μέσα απ' την πείρα της ζωής
βγαίνει κι η παροιμία

Του κόσμου όλοι οι κακοί
όσο και να γελάνε
έρχεται πάντα μια στιγμή
φουσκώνουνε και σκάνε

-Από μόνοι τους;
-Από μόνοι τους.
-Χωρίς να κάνεις τίποτα:
-Απολύτως τίποτα.

Αυτό το μπαμ που θ' ακουστεί
τελείως τους ανήκει
να μην το πάρεις δηλαδή
σα να 'ν δική σου νίκη

Και αν σου πήραν κάτι τι
ή κάτι πιο μεγάλο
να δεις πως κάποιος θα βρεθεί
για να σου φέρει άλλο

Του κόσμου όλοι οι κακοί
όσο και να γελάνε
έρχεται πάντα μια στιγμή
φουσκώνουνε και σκάνε

-Από μόνοι τους;
-Από μόνοι τους.
-Χωρίς να κάνεις τίποτα:
-Απολύτως τίποτα.

Καμιά φορά και οι καλοί
για δες τους πως κακιώνουν
έτσι που ακόμα κι οι κακοί
να δεις πως μαλακώνουν

Και όλα αυτά για να σας πω
την άκρη δεν τη βρίσκω
ότι σαλεύει ζωντανό
είναι μεγάλο ρίσκο

Του κόσμου όλοι οι κακοί
όσο και να γελάνε
έρχεται πάντα μια στιγμή
φουσκώνουνε και σκάνε

-Από μόνοι τους.